Prawo to mówi, że choroba nowotworowa powstaje w momencie ciężkiego, dramatycznego wydarzenia, przeżytego w poczuciu izolacji. Jest to cios, który spada na człowieka nieoczekiwanie i rozgrywa się na trzech płaszczyznach jednocześnie: w psychice, w mózgu i w określonym narządzie
DHS pozostawia ślady zarówno w psychice, jak i w organizmie, natomiast w mózgu aktywuje się receptor narządu zaangażowanego w specjalnym programie biologicznym, który pomoże organizmowi uporać się z zaistniałą sytuacją. Pobudzanie tego receptora powoduje powstanie tzw. ogniska Hamera. Można je zaobserwować przy użyciu tomografii komputerowej.
Ponieważ nie jesteśmy tacy sami, każdy to samo wydarzenie może odebrać inaczej. To, co dla jednej osoby nie będzie stanowić większego problemu, dla innej może okazać się tragedią. Takie przeżycie tylko wtedy stanie się przyczyną raka, gdy wywoła konflikt prowadzący do DHS. Proces ten zachodzi na poziomie podświadomości i to od niej zależy, czy konkretna sytuacja zostanie zakwalifikowana jako silny uraz, czy nie. DHS przełącza organizm na program specjalny, który umożliwi poradzenie sobie z sytuacją. Mówiąc w skrócie mózg nam pomaga na swój sposób, w zależności od tego jak my interpretujemy dane wydarzenie